Το δέντρο που πληγώναμε (1986)

Νήσος Χίος, δεκαετία του ’60 και λίγες μέρες προτού κλείσουν τα σχολεία για τις καλοκαιρινές διακοπές, η φιλία ανάμεσα στον Γιάννη και τον Βαγγέλη σκιάζεται από μια μικροπαρεξήγηση. Δεν θα αργήσει όμως να ξεπεραστεί η ψυχρότητα και τα δύο παιδιά θα ζήσουν έντονα διάφορες στιγμές της κοινωνικής ζωής του νησιού, όπως και ένα αξέχαστο καλοκαίρι, παρέα με όλους τους συνομηλίκους τους. Η τρυφερότητα και η παιδική «διαβολικότητα» εναλλάσσονται με μια ρομαντική διάθεση και νοσταλγία. Ταινία εν πολλοίς αυτοβιογραφική, ξεδιπλώνεται μέσα από μια λυρική αναπόληση για την αθωότητα που χάθηκε, και η ανάκτησή της γίνεται υπόθεση της μνήμης και της καλλιτεχνικής δημιουργίας.