W pokoju Wandy (2001)

"No Quarto da Vanda" ma powab intymnego dokumentu i fakturę malarstwa Vermeera, oferując bezlitosne, fragmentaryczne spojrzenie na garstkę zmarginalizowanych ludzi oddających się samodestrukcji, koncentrując się jednocześnie na postaci uzależnionej od heroiny Vandy Duarte.